ΣΑΛΤΣΜΠΟΥΡΓΚ: 24 ΩΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΟΤΣΑΡΤ

Το Σάλτσμπουργκ, είναι ίσως η πιο μουσική πόλη της Ευρώπης με τους  τουρίστες να συρρέουν κατά χιλιάδες για να γνωρίσουν την πόλη που γεννήθηκε ο Μότσαρτ και να θαυμάσουν τα πανέμορφα τοπία στα οποία γυρίστηκε η Μελωδία της Ευτυχίας. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι για να επισκεφτεί κανείς αυτήν την παραμυθένια πόλη στα σύνορα της Αυστρίας με τη Βαυαρία.

Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή.. Είχα ακούσει πολλά για το Σάλτσμπουργκ πολύ πριν βρεθώ εκεί κι έτσι όταν αποφασίσαμε λίγους μήνες πριν να επισκεφτούμε το Μόναχο, ήταν πλέον δεδομένο ότι θα αφιερώναμε ένα μικρό μέρος του ταξιδιού μας για να εξερευνήσουμε αυτή την τόσο γοητευτικά γκρίζα πόλη στους πρόποδες των Άλπεων (διάβασε περισσότερα για το ταξίδι μου στο Μόναχο, εδώ!).

Μιας και θα μέναμε μόνο μια μέρα στην πόλη λοιπόν, ξεκινήσαμε πριν καν ξημερώσει από το Μόναχο και μετά από δυο μόλις ώρες το λεωφορείο μας έφτασε στο βροχερό και παγωμένο Σάλτσμπουργκ.

Αψηφώντας το ψιλόβροχο και τη θερμοκρασία που ήταν κοντά στους 0 βαθμούς περπατήσαμε για περίπου ένα χιλιόμετρο, ώσπου βρεθήκαμε στους πανέμορφους κήπους Mirabell, όπου βρίσκεται και το ομώνυμο παλάτι. Λίγο νωρίτερα, είχαμε αγοράσει από ένα κιόσκι κοντά στο παλάτι, τη SalzburgCard, η οποία με 24 ευρώ για μια ημέρα ή 32 ευρώ για δυο, σου παρέχει δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα αξιοθέατα της πόλης όπως και στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Το παλάτι και οι κήποι Mirabell ήταν στην ουσία η πρώτη επαφή  με την εικόνα του Σάλτσμπουργκ όπως την είχα στο μυαλό μου από αυτά που είχα δει και ακούσει ως τώρα. Και ήταν ακριβώς εκείνη η στιγμή που ερωτεύτηκα την πόλη τόσο που πλέον την κατατάσσω στην πεντάδα με τις ομορφότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί.

Έχοντας πλέον ξεχάσει τη βροχή, αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε και να περιπλανιόμαστε στο εντυπωσιακό μπαρόκ ανάκτορο του 1606 και στους πανέμορφους γεωμετρικά σχεδιασμένους κήπους με τα πολύχρωμα λουλούδια. Και κάπου εκεί, την ώρα που το μυαλό μας ταξίδευε νοερά σε άλλες εποχές,  η βροχή άρχισε να δυναμώνει και μας επανέφερε απότομα στο τώρα.

Μιας και ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην πόλη με αυτή τη βροχή, τρέξαμε να χωθούμε στο Sacher Café που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο κάτω. Στο Sacher Café θα πηγαίναμε έτσι κι αλλιώς αφού δεν υπήρχε περίπτωση να βρίσκομαι στην Αυστρία και να μη φάω την αγαπημένη μου sachertorte, αλλά είχαμε σκοπό να το επισκεφτούμε λίγο αργότερα. Διπλά χαρούμενη λοιπόν, αφού αφενός γλίτωσα από την καταρρακτώδη βροχή και αφετέρου βρισκόμουν στο αγαπημένο μου μαγαζί επί αυστριακού εδάφους, βυθίστηκα στον κατακόκκινο βελούδινο καναπέ, χαζεύοντας τη θέα της πόλης από τα τεράστια παράθυρα.

Περίπου 2 ώρες και 2 κομμάτια sachertorte αργότερα, η βροχή άρχισε να κόβει (δεν σταμάτησε ποτέ!) και πήραμε τη γενναία απόφαση να βγούμε και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην πόλη. Ήταν πλέον ώρα να περάσουμε στην άλλη όχθη του ποταμού Ζάλτσαχ, όπου βρίσκονται και τα περισσότερα αξιοθέατα, όπως και η παλιά πόλη του Σάλτσμπουργκ.

Διασχίσαμε τη γέφυρα Makartsteg με τις χιλιάδες πολύχρωμες κλειδαριές και σε λιγότερο από 5 λεπτά φτάσαμε στο σπίτι όπου τον Ιανουάριο του 1756 γεννήθηκε ο διάσημος συνθέτης Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και από το 1880 και έπειτα έχει μετατραπεί σε μουσείο. Αυτό το όμορφο κίτρινο κτίριο στον αριθμό 9 της Getreidegasse είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης και η ουρά για τα ταμεία είναι τεράστια, γεγονός που δεν μας απασχόλησε βέβαια, αφού ως κάτοχοι της Salzburg Card δε χρειάστηκε να περιμένουμε καθόλου.

Φεύγοντας από το Σπίτι του Μότσαρτ συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην Getreidegasse, το δρόμο που περνάει μπροστά από το σπίτι, ο οποίος πέρα από ένας πανέμορφος πεζόδρομος με εντυπωσιακές μεσαιωνικές μεταλλικές πινακίδες που κρέμονται πάνω από κάθε μαγαζί είναι επίσης με διαφορά ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της πόλης.

Περάσαμε από την Mozartplatz και συνεχίσαμε προς τη  Residenzplatz, την τεράστια τετράγωνη πλατεία με τις δεκάδες άμαξες στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. Το σιντριβάνι που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας σχεδιάστηκε από τον Tommaso di Garona μεταξύ του 1656 και του 1661 και είναι το μεγαλύτερο μπαρόκ σιντριβάνι της κεντρικής Ευρώπης.

Πάνω στην Residenzplatz βρίσκεται και ο Καθεδρικός ναός της πόλης με τον επιβλητικό τρούλο και τις πολύ εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Στο σημείο που βρίσκεται ο σημερινός ναός είχα χτιστεί 2 άλλοι ναοί κατά το παρελθόν, τα ερείπια των οποίων είναι ορατά στην κρύπτη του ναού.

Στην απέναντι πλευρά του Καθεδρικού βρίσκεται μια επίσης εντυπωσιακή πλατεία, η  Kapitelplatz. Αυτό που σε εντυπωσιάζει μόλις βρεθεί στην πλατεία είναι η πανέμορφη θέα προς το κάστρο της πόλης, το οποίο μοιάζει να βρίσκεται τόσο κοντά που πιστεύεις ότι θα το πιάσεις αν απλώσεις το χέρι σου. Στην πλατεία ξεχωρίζει το εντυπωσιακό γλυπτό του Stephan Balkenhol που απεικονίζει έναν άντρα να στέκεται πάνω σε μια χρυσή σφαίρα, αλλά και το τεράστιο σκάκι με τα γιγάντια πιόνια όπως και το εντυπωσιακό σιντριβάνι με το άγαλμα του Ποσειδώνα.

Από την Kapitelplatz αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς το κάστρο του  Σάλτσμπουργκ το οποίο βρισκόταν πλέον πολύ κοντά μας. Το Hohensalzburg Fortress είναι χτισμένο σε ένα λόφο, πάνω ακριβώς από το ιστορικό κέντρο της πόλης και η πρόσβαση σε αυτό πραγματοποιείτε μέσω ενός τελεφερίκ. Η μαγική θέα της πόλης μέσα από τα γυάλινα βαγόνια του τελεφερίκ αποτελεί από μόνη της αρκετά σημαντικό λόγο για να το χρησιμοποιήσει κανείς, άσχετα αν θέλει να επισκεφτεί το κάστρο ή όχι.

Μιας που ανεβήκαμε βέβαια, εννοείται ότι θα επισκεπτόμασταν και το κάστρο. Το Hohensalzburg Fortress είναι το έμβλημα της πόλης και αποτελεί το μεγαλύτερο πλήρως διατηρημένο κάστρο της Κεντρικής Ευρώπης. Το κάστρο χτίστηκε το 1077, από τον αρχιεπίσκοπο Gebhard, ενώ η σημερινή του μορφή παραμένει η ίδια από το 1500. Εντυπωσιακό γεγονός στην ιστορία του κάστρου αποτελεί το γεγονός ότι στα σχεδόν 1000 χρόνια ζωής του, δεν καταλήφτηκε ποτέ από εχθρικά στρατεύματα.

Ήταν κάπου εκεί στην κατάβαση από το κάστρο που τα στομάχια μας άρχισαν να γουργουρίζουν, οπότε επόμενος προορισμός μας ήταν το Augustiner Bräustübl. Η απόσταση που μας χώριζε από την πιο διάσημη μπυραρία της πόλης ήταν περίπου 2 χιλιόμετρα κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε ως εκεί με τα πόδια. Στη διαδρομή περάσαμε από τον Καθεδρικό του Αγίου Πέτρου και το όμορφο Κοιμητήριο, την εκκλησία του Αγίου Φρανγκίσκου και συνεχίσαμε κατά μήκος του ποταμού.

Το Augustiner Bräustübl  διαθέτει ένα τεράστιο εσωτερικό χώρο 5.000 μ2, με πολλές αίθουσες που καθιστούν τη συγκεκριμένη ζυθοποιία την μεγαλύτερη της Αυστρίας, ενώ διαθέτει και 1400 επιπλέον θέσεις στην εξωτερική υπαίθρια μπυραρία. Και όσο εντυπωσιακό κι αν φαντάζει το μέγεθος της, το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο κόσμος ήταν τόσος που θα έπρεπε να είσαι αρκετά τυχερός για να βρεις κάπου να καθίσεις. Υπάρχουν πολλοί πάγκοι περιμετρικά των αιθουσών με μεγάλη ποικιλία από τοπικές παραδοσιακές σπεσιαλιτέ, ενώ πολλοί ντόπιοι συνηθίζουν να φέρνουν το δικό τους φαγητό και να παραγγέλνουν μόνο τις μπύρες. Εμείς από την άλλη, θέλοντας να ενισχύσουμε την τοπική αγορά και να πάρουμε δυνάμεις μετά από αρκετές ώρες περιπλανήσεων,  παραγγείλαμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Λουκάνικα, χοιρινό κότσι, χοιρινά παϊδάκια, σνίτσελ, πατάτες, ξινό λάχανο και μπύρα, ΠΟΛΥ ΜΠΥΡΑ!

Παρόλο που περπατούσαμε πια με μεγάλη δυσκολία,(όχι λόγω της κούρασης, το Σάλτσμπουργκ είναι μια αρκετά μικρή πόλη και παρατιέται πολύ εύκολα, αλλά λόγω όλων αυτών που φάγαμε και ήπιαμε) κατηφορίσαμε προς το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Γενικά λατρεύω τα μουσεία του συγκεκριμένου είδους και έχοντας επισκεφτεί πολλά από αυτά στα ταξίδια μου, δε θα μπορούσα να παραλείψω αυτό του Σάλτσμπουργκ. Πρόκειται για ένα μουσείο πολύ προσεγμένο και οργανωμένο, πολύ πιο εντυπωσιακό από αυτό που περιμένεις να συναντήσεις σε μια τόσο μικρή πόλη. Μπαίνοντας στο μουσείο αυτό που αντικρίζεις αρχικά είναι το ενυδρείο  με τις 42 δεξαμενές οι οποίες φιλοξενούν διάφορα είδη από τροπικούς κοραλλιογενείς υφάλους, τη Μεσόγειο, την Αφρική, τη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Έπειτα περάσαμε από το ζωολογικό κήπο με τα ερπετά, την αίθουσα δεινοσαύρων, συνεχίσαμε στο κέντρο επιστημών, το τμήμα που είναι αφιερωμένο στο ανθρώπινο σώμα και την έκθεση σχετικά με το διάστημα.

Μέχρι να βγούμε από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας η ώρα είχε περάσει αρκετά και το μουσείο Μοντέρνας Τέχνης που βρίσκεται ακριβώς δίπλα και ήταν το επόμενο στη λίστα μου είχε πια κλείσει αλλά χωρίς να πτοηθούμε πήραμε το MönchsbergAufzug, για την κορυφή. Η θέα από την οροφή του Museum der Moderne Monchsberg είναι καταπληκτική όλες τις ώρες της ημέρας, πόσο μάλλον κατά την ώρα που δύει ο ήλιος. Το Σάλτσμπουργκ είναι μια πόλη που είναι ακόμη πιο όμορφη από ψηλά, με έναν ορίζοντα τόσο εντυπωσιακό που κόβει την ανάσα και το συγκεκριμένο σημείο είναι το ιδανικό για να πεις αντίο σε μια πόλη που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό σου.